Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

«Ανθεκτικός» στην κρίση ο κλάδος της οινοποιίας

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Ο κλάδος της οινοποιίας «αντιστέκεται», σε σύγκριση με άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, όπως αναφέρει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΣΤΟΧΑΣΙΣ, Βασίλης Ρεγκούζας. Ειδικότερα, ο παραδοσιακός χαρακτήρας του οίνου, ο οποίος είναι συνδεδεμένος τόσο με τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων όσο και με πληθώρα κοινωνικών περιστάσεων, η οικονομικότερη τιμή καθώς και ο χαμηλότερος αλκοολικός βαθμός του συγκριτικά με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά, αποτελούν τους κυριότερους λόγους «ανθεκτικότητάς» του.
Ο κλάδος της οινοποιίας «αντιστέκεται», σε σύγκριση με άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, όπως αναφέρει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΣΤΟΧΑΣΙΣ, Βασίλης Ρεγκούζας. Ειδικότερα, ο παραδοσιακός χαρακτήρας του οίνου, ο οποίος είναι συνδεδεμένος τόσο με τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων όσο και με πληθώρα κοινωνικών περιστάσεων, η οικονομικότερη τιμή καθώς και ο χαμηλότερος αλκοολικός βαθμός του συγκριτικά με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά, αποτελούν τους κυριότερους λόγους «ανθεκτικότητάς» του.

Σύμφωνα με την κλαδική μελέτη για την «Οινοποιία», που εκπόνησε η ΣΤΟΧΑΣΙΣ Σύμβουλοι Επιχειρήσεων Α.Ε., το μέγεθος της εγχώριας αγοράς κρασιού υπολογίζεται σε 2.950 χιλ. εκατόλιτρα (hl) την αμπελοοινική περίοδο 2014-15, ενισχυμένο κατά 0,6% σε σχέση με το 2013-14, παρουσιάζοντας μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής 0,5% το χρονικό διάστημα 2000-01 - 2014-15. Εκτιμάται ότι η εγχώρια κατανάλωση κρασιού θα παραμείνει σταθερή το 2015-16. Η διείσδυση του μη τυποποιημένου (χύμα) κρασιού εκτιμάται σε περίπου 60%. Οσον αφορά τη χρηματοοικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων του κλάδου, oι τιμές του δείκτη κάλυψης χρηματοοικονομικών δαπανών, παρά τη βελτίωσή τους τη διετία 2013-2014, δείχνουν ότι ο κλάδος παραμένει «ευπρόσβλητος» σε πιθανές μεταβολές του οικονομικού περιβάλλοντος. Το συναλλακτικό κύκλωμα του κλάδου διαμορφώνεται διαχρονικά ελλειμματικό (οι πιστώσεις από προμηθευτές υπολείπονται των ημερών είσπραξης των απαιτήσεων), παρουσιάζοντας μικρές μεταβολές. Σημειώνεται ότι ο εμπορικός κύκλος του κλάδου, λαμβάνοντας υπόψη και την αποθεματοποίηση, διαμορφώνεται διαχρονικά θετικός.

Παρά την «αντίσταση» του κλάδου στις οικονομικές συνθήκες, οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης έχουν αφήσει το «αποτύπωμά» τους, όπως παρουσιάζεται εύληπτα στην πορεία των δεικτών αποδοτικότητάς του. Ωστόσο η βελτίωση του περιθωρίου μεικτού κέρδους την περίοδο 2013-2014 αναδεικνύει την προσπάθεια προσαρμογής των επιχειρήσεων στο δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, κυρίως όσον αφορά τη συγκράτηση του κόστους πωλήσεων.

Η αποτιμώμενη αξία 44 οινοποιητικών επιχειρήσεων, με δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία για κάθε έτος της περιόδου 2010-2014, παρουσιάζει αύξηση 19% το 2014 σε σχέση με το 2013, μετά μία διετία μείωσης και διαμορφώνεται περίπου στα επίπεδα του 2011.
Έντυπη

Διόνυσος – Ο Θεός των αμπελιών και του κρασιού


Στην ελληνική μυθολογία, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, που θεωρούνταν οι σημαντικότεροι, υπήρχαν και άλλοι θεοί που δεν κατοικούσαν στο θεϊκό αυτό βουνό. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο θεός Διόνυσος. Ήταν ο πιο πρόσχαρος από τους θεούς και από τους πιο αγαπητούς στους ανθρώπους. Όπως ο Προμηθέας τους έδωσε τη φωτιά ή ο Ασκληπιός τις πρώτες βάσεις της ιατρικής, έτσι και ο Διόνυσος τους πρόσφερε το αμπέλι και το κρασί.
Και στους θεούς ήταν αγαπητός. Άλλωστε τους είχε βοηθήσει αρκετές φορές. Πολύτιμη υπήρξε η συμμετοχή του ίδιου και των συντρόφων του στη μάχη που έδωσαν οι θεοί εναντίον των Γιγάντων. Όλοι οι θεοί τον σέβονταν, αλλά μεγάλη ευγνωμοσύνη του όφειλε ιδιαίτερα η Ήρα, επειδή μόνος αυτός, απ’ όλους τους θεούς, έπεισε το γιο της, τον Ήφαιστο, να επιστρέψει στον Όλυμπο και να την απελευθερώσει από τα δεσμά της.
Ο εύθυμος θεός ταξίδευε συνέχεια κι επισκεπτόταν πολλές χώρες και πολιτείες για να μάθει στους ανθρώπους πώς να καλλιεργούν τα κλήματα και πώς να φτιάχνουν από τους καρπούς τους το κρασί. Και βέβαια, ως θεός της χαράς και του κεφιού, δεν ταξίδευε μόνος του. Τον ακολουθούσε ένα πολύβουο πλήθος. Στο πλήθος αυτό έβλεπες γυναίκες που χόρευαν με έξαλλο τρόπο, τις Μαινάδες, όπως λέγονταν, και παράξενα όντα που ήταν άνθρωποι και ζώα μαζί. Αυτούς τους έλεγαν Σάτυρους και Σιληνούς.
Πιστοί ακόλουθοι του θεού πορεύονταν μαζί του στα μεγάλα ταξίδια. Με επικεφαλής τον Διόνυσο διέσχισαν την Αίγυπτο, τη Λιβύη κι άλλες χώρες στην Αφρική. Έπειτα πήγαν και στην Ασία, στους Άραβες, στους Λυδούς, στους Φρύγες, φτάνοντας μέχρι και την Ινδία, όπου και ο πιο τολμηρός θαλασσοπόρος δεν κατάφερε να φτάσει.
Αλλού τους υποδέχονταν φιλικά, αλλού τους κορόιδευαν ή τους αντιμετώπιζαν σαν εχθρούς. Πάντα όμως επικρατούσε η καλοσύνη του Διόνυσου και των συντρόφων του. Γρήγορα συμφιλιώνονταν με τους κατοίκους, που μάθαιναν πώς να καλλιεργούν το αμπέλι.
Το υπέροχο ποτό που κερνούσε ο θεός σκόρπιζε παντού το κέφι. Έκανε τους ανθρώπους να ξεχνούν τις στενοχώριες τους και να ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους το χαμόγελο. Όπου περνούσε ξεκινούσε τρικούβερτο γλέντι και δεν ακούγονταν άλλο τίποτα παρά οι εύθυμοι ήχοι των μουσικών οργάνων και τα ζωηρά τραγούδια.
Πώς λοιπόν να μη λάτρευαν οι άνθρωποι αυτοί το θεό; Κι ήταν θεός, παρόλο που η μητέρα του ήταν θνητή, η Σεμέλη, η κόρη του βασιλιά της Θήβας Κάδμου. Ο Διόνυσος ωστόσο απέκτησε την αθανασία, που ξεχωρίζει τους θεούς από τους θνητούς και επειδή πατέρας του ήταν ο Δίας, αλλά περισσότερο επειδή γεννήθηκε από θεό τη δεύτερη φορά.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ο Διόνυσος δυο φορές γεννήθηκε. Όταν ο Δίας σαγηνεύτηκε από την παρθενική ομορφιά της Σεμέλης, την πλησίασε κι ενώθηκε μαζί της. Καρπός της ένωσής τους ήταν ο Διόνυσος.
Η ζηλιάρα Ήρα δεν επρόκειτο όμως να αφήσει ασυγχώρητη κι αυτή την απιστία του συζύγου της. Τυφλωμένη από τη ζήλια της και διψώντας για εκδίκηση, εμφανίστηκε στη Σεμέλη και με πονηρό τρόπο την έπεισε να ζητήσει από τον εραστή της να εμφανιστεί ως θεός κι όχι με ανθρώπινη μορφή, όπως πάντα εμφανιζόταν μπροστά της. Αυτό θά αποδείκνυε πως την αγαπά πραγματικά.
Αφελής κι ανυποψίαστη η κόρη του Κάδμου, την επόμενη φορά που την επισκέφτηκε ο Δίας στην κάμαρά της, του ζήτησε να πάρει τη θεϊκή μορφή του. Μάταια προσπάθησε ο Δίας με λόγια αγάπης να τη μεταπείσει. Λυγίζοντας μπροστά στην επιμονή της εμφανίστηκε μεγαλοπρεπής, φωτεινός σε όλο το θεϊκό του μεγαλείο. Ήταν αδύνατο όμως να αντέξει η άμοιρη θνητή τη λάμψη των κεραυνών και των αστραπών που εκτινάσσονταν από τα χέρια του. Την ώρα που οι φλόγες την τύλιγαν ο Δίας έσωσε το βρέφος που είχε στα σπλάχνα της και το έραψε στο μηρό του.
Όταν συμπληρώθηκαν εννιά μήνες, ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε από το πόδι του θεϊκού πατέρα του. Ο βασιλιάς των αθανάτων ήξερε πολύ καλά πως η ζηλόφθονη σύζυγός του θα έστρεφε γρήγορα το θυμό της στο νεογέννητο παιδί. Για αυτό ανέθεσε στον Ερμή τη φύλαξή του. Αυτός το παρέδωσε στην αδερφή της Σεμέλης, την Ινώ. Η πανούργα Ήρα όμως έστειλε τρέλα στην Ινώ και τον άντρα της κι άρχισαν ανελέητα να σκοτώνουν τα παιδιά τους.
Η θεά έλπιζε πως θα σκοτώσουν έτσι και τον Διόνυσο, αλλά ο φτερωτός θεός πρόφτασε και γλίτωσε το μικρό Διόνυσο και τον εμπιστεύτηκε αυτή τη φορά στις Νύμφες. Αυτές τον ανέθρεψαν με περισσή στοργή κι αγάπη, στο δάσος όπου κατοικούσαν. Πράγματι, πουθενά αλλού δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε να μεγαλώνει ο θεός του αμπελιού, παρά σε ένα ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια.Εκεί ποτέ δε συναντούσε ανθρώπους. Κι όταν ο βασιλιάς Λυκούργος διατάραξε την ηρεμία της συντροφιάς κυνηγώντας τις Νύμφες, κατατρομάζοντας τον Διόνυσο, τιμωρήθηκε σκληρά από τον Δία, που τον τύφλωσε. Έτσι σκληρή ήταν πάντα η τιμωρία για όλους εκείνους τους ανθρώπους που επιβουλεύονταν το θεό Διόνυσο.
Την ίδια άσχημη τύχη είχαν και κάποιοι Τυρρηνοί πειρατές που αιχμαλώτισαν το θεό. Όταν είδαν ένα νέο τόσο όμορφο και γεροδεμένο, πίστεψαν πως πρόκειται για κάποιο αρχοντόπουλο ή ακόμα και βασιλιά. Ευχαριστημένοι με τη σκέψη πως θα αποκομίσουν πολλά λύτρα για να τον ελευθερώσουν, προσπάθησαν να τον δέσουν με βαριές αλυσίδες, χωρίς όμως να το πετύχουν· με μια μικρή κίνηση ο θεός τις τίναζε από πάνω του. Οι άμυαλοι θνητοί ωστόσο συνέχιζαν τις προσπάθειές τους.Μόνο ο τιμονιέρης του καραβιού προσπάθησε να τους επαναφέρει στα λογικά τους: «Δε βλέπετε άμυαλοι πως πρόκειται για θεό; Δε φοβάστε την τιμωρία; Μπορεί να είναι ακόμη και ο Ποσειδώνας, που θα μας εκδικηθεί ρίχνοντας το καράβι μας σε άγρια τρικυμία. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον αφήσουμε ελεύθερο».
Ο καπετάνιος και οι υπόλοιποι δε συμφωνούσαν να αφήσουν να τους φύγει «τέτοιος θησαυρός». Εκείνη τη στιγμή άρχισε να ρέει στο καράβι κόκκινο κρασί που ζάλισε με τη θεϊκή ευωδιά του τους ναύτες. Ταυτόχρονα ένα κλήμα άρχισε να τυλίγει το κατάρτι και να απλώνει τα φορτωμένα με ζουμερά σταφύλια κλαδιά του σε όλο το καράβι. Κι ενώ σαστισμένοι παρακολουθούσαν οι ναύτες, άλλο θαύμα γίνεται μπροστά στα μάτια τους: ο όμορφος νέος που ήθελαν να αιχμαλωτίσουν μεταμορφώνεται σε ένα άγριο λιοντάρι που οι βρυχηθμοί του κάνουν τους ναύτες να πηδούν στη θάλασσα για να γλιτώσουν. Όλους τους μεταμόρφωσε ο Διόνυσος σε δελφίνια και μόνο τον τιμονιέρη δεν πείραξε επιβραβεύοντάς τον για τη σύνεσή του.
Όπως είδαμε, ο Διόνυσος αγαπήθηκε και λατρεύτηκε από τους ανθρώπους γιατί τους γνώρισε την υπέροχη γεύση του κρασιού. Λένε πως για πρώτη φορά το φανέρωσε στο βασιλιά της Αιτωλίας, τον Οινέα. Ο τσοπάνης του, ο Στάφυλος, είχε βρει ένα περίεργο φυτό γεμάτο καρπούς κι ενθουσιασμένος από τη νοστιμιά τους έφερε και στο βασιλιά του για να τον ευχαριστήσει. Ο Οινέας έστυψε τους ζουμερούς καρπούς και απόλαυσε τον πλούσιο χυμό τους. Από τότε ο Διόνυσος ονόμασε αυτόν το χυμό οίνο και τους καρπούς σταφύλια από το όνομα του τσοπάνη. Πάντα με το θύρσο στο ένα του χέρι και ένα δοχείο κρασιού στο άλλο περιηγούνταν τις πόλεις. Όπου έβρισκε φιλόξενους και πρόσχαρους ανθρώπους, τους μάθαινε πώς να φτιάχνουν κρασί. Έτσι έγινε και με τους κατοίκους της Ικαρίας, στην Αττική, που τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Λίγο πριν φύγει από τον τόπο τους, συμβούλεψε το βασιλιά τους τον Ικάριο να φυλάξει καλά το κρασί που έφτιαξε. Αυτός όμως δεν ακολούθησε τη συμβουλή του – «τι κακό μπορεί να προέλθει από ένα τόσο ευχάριστο ποτό!» σκέφτηκε.
Οι τσοπάνηδές του, κάποια μέρα, βρήκαν τα βαρέλια και ήπιαν τόσο πολύ κρασί που μέθυσαν και άρχισαν να φέρονται με άγριο τρόπο. Έχοντας χάσει τα λογικά τους σκότωσαν τον Ικάριο και η κόρη του Ηριγόνη από τη στενοχώρια της αυτοκτόνησε.
Οι κάτοικοι της Ικαρίας τιμούσαν ιδιαίτερα το θεό Διόνυσο· σε αυτή την περιοχή καλλιεργήθηκε πολύ ο διθύραμβος, ο ύμνος προς το θεό, που συνέθεσε ο μουσικός Αρίωνας. Μάλιστα, πρόσθεσαν και κάτι καινούριο. Στο μουσικό αυτό ύμνο πρόσθεσαν στίχους. Κι επειδή αυτή τη σύνθεση την τραγουδούσαν άνθρωποι μεταμφιεσμένοι σε τραγόμορφους Σατύρους, την ονόμασαν τραγωδία. Βέβαια, λατρευτικές εκδηλώσεις για το θεό του αμπελιού γίνονταν και σε πολλές άλλες περιοχές. Όσοι παρευρίσκονταν σε αυτές τις εκδηλώσεις έπρεπε να συμμετέχουν ενεργά πίνοντας κρασί και χορεύοντας υπό την επήρεια της μέθης. Όσοι αρνούνταν, ήταν εχθροί του θεού και επέσυραν την οργή του.
Έτσι, τραγικό τέλος βρήκε τον Πενθέα που θέλησε να παρακολουθήσει κρυφά τις οργιαστικές εορτές. Οι Μαινάδες, μια από τις οποίες ήταν και η μητέρα του, μέσα στη μανία που τις είχε καταλάβει, όρμησαν επάνω του και τον κατασπάραξαν. Επίμονα αρνούνταν να λάβουν μέρος στις λατρευτικές τελετές οι κόρες του βασιλιά Μίνωα, όπως και του βασιλιά Προίτου. Προσβλημένος ο Διόνυσος τις έκανε να χάσουν τα λογικά τους. Άλλοι λένε ότι για τη μανία που κατέλαβε τις νεαρές κόρες του Προίτου αιτία ήταν η Ήρα.
Σκληρός τιμωρός εμφανίζεται ο Διόνυσος στους εχθρούς του και σε όσους είναι αντίθετοι στον τρόπο λατρείας του. Συνάμα γενναιόδωρος ευεργέτης σε όσους τον τιμούν και τον ευχαριστούν. Όταν ο βασιλιάς Μίδας φιλοξένησε το δάσκαλό του, το γέρο Σιληνό, που είχε χαθεί, αυτός δέχτηκε να εκπληρώσει την επιθυμία του για να τον ευχαριστήσει. Ο άπληστος Μίδας ζήτησε να μπορεί ό,τι πιάνει να το μετατρέπει σε χρυσάφι. Σύντομα ο δύστυχος διαπίστωσε πως θα γινόταν βαθύπλουτος αλλά θα πέθαινε από την πείνα και τη δίψα. Το ψωμί που άγγιζε να φάει μετατρεπόταν σε χρυσό και το νερό που ήθελε να πιει σε χρυσαφένιες σταγόνες. Μετανιωμένος ζήτησε από το θεό να τον κάνει όπως πριν και ο Διόνυσος που τον λυπήθηκε του είπε πως αν λουστεί στα νερά του Πακτωλού ποταμού θα απαλλαχτεί από το μαρτύριό του.
Ο θεός του γλεντιού δεν είχε πολλές ερωτικές περιπέτειες, όπως οι υπόλοιποι θεοί. Οι γυναίκες στη ζωή του είχαν διαφορετική θέση: υπήρξαν παραμάνες του όταν ήταν μικρός και συντρόφισσές του στα ασταμάτητα γλέντια του.
Κάποτε ερωτεύτηκε την όμορφη Αριάδνη, όταν την είδε να κοιμάται ήρεμα και γαλήνια, μοιάζοντας με θεά. Η κόρη του Μίνωα μαζί με τον Θησέα επέστρεφαν στην Αθήνα από την Κρήτη. Ξυπνώντας ένα πρωί στη Νάξο η Αριάδνη βλέπει πως ο σύντροφός της έφυγε και την εγκατέλειψε. Χωρίς να το ξέρει η ίδια, είχε έρθει ο Διόνυσος στο όνειρο του Θησέα και με απειλές τον ανάγκασε να φύγει για να κάνει δική του την όμορφη νέα.
Ολομόναχη όπως ήταν στο έρημο νησί, σαν σωτήρας εμφανίστηκε ο θεός μπροστά της, νέος, γεροδεμένος, στεφανωμένος ως συνήθως με κισσόφυλλα. Αφού έγινε ο γάμος τους, πέταξαν με το άρμα του θεού προς τον ουρανό.
Στη γη οι άνθρωποι τον ευχαριστούσαν για το θεϊκό δώρο του και για την ξενοιασιά που απλόχερα τους μοίραζε. Οι γιορτές που γίνονταν προς τιμή του ήταν ένα αδιάκοπο γλέντι, όπου όλοι μεθούσαν και τραγουδούσαν. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τον αγαπητό τους θεό.
Διαβάστε περισσότερα:
 http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/dionysus-god-of-wine.html#ixzz3X6yWsvVH

https://theancientwebgreece.wordpress.com/2015/04/14/%CE%B4%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA/

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Το ελληνικό κρασί ζει το αμερικανικό όνειρό του

Ουρές έξω από το City Winery της Νέας Υόρκης για όσους ήθελαν να δοκιμάσουν Ασύρτικο, Ξινόμαυρο και άλλες ελληνικές ποικιλίες.
Τον Οκτώβριο, το Κτήμα Παρπαρούση έκανε καμπάνια προώθησης στη Βόρεια Αμερική, βασισμένη σε μια εξαιρετική ιδέα: η Βασιλική, σύζυγος του Θανάση Παρπαρούση και μαγείρισσα ολκής, είχε ετοιμάσει ένα μενού, συνδυάζοντας αυθεντικές ελληνικές γεύσεις με τα εκλεκτά κρασιά του πατρινού οινοποιείου: μεταξύ άλλων, χταπόδι με φάβα Σαντορίνης δίπλα σε μια Νεμέα Reserve του 2010, ψητό αρνάκι δίπλα σ’ ένα Taos του 2008, πλατό τυριών και παραδοσιακών γλυκισμάτων δίπλα σε έναν Μοσχάτο Οίνο Ρίου Πατρών και μια Μαυροδάφνη. Η επιτυχία ήταν εντυπωσιακή: όλες οι βραδιές σε εστιατόρια της Νέας Υόρκης, της Βοστώνης, του Χιούστον, του Μόντρεαλ ήταν sold out. Και μη βιαστείτε να υποθέσετε ότι επρόκειτο για ομογενείς. Οι περισσότεροι ήταν... βέροι Αμερικανοί και Καναδοί.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΔΟΑΟ (Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου), οι εξαγωγές ελληνικών κρασιών προς τις ΗΠΑ και τον Καναδά την τελευταία πενταετία έχουν σημειώσει αύξηση 39% και 55%, αντίστοιχα. Επίσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση που εκπόνησε η Accu Poll, το 79% των καταναλωτών σε Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Σαν Φρανσίσκο, Σικάγο, Βοστώνη, Χιούστον, Ντάλας και Σιάτλ, με οικογενειακό εισόδημα άνω των 50.000 δολαρίων και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, γνώριζαν το ελληνικό κρασί.

Τα ποσοστά για το 2015 αναμένονται ακόμη πιο εντυπωσιακά. «Διαθέτουμε το 60% των προϊόντων μας στο εξωτερικό, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή δεν θέλουμε να “απουσιάσουμε” από την ελληνική αγορά. Η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη, που θα μπορούσαμε να εξάγουμε όλα μας τα κρασιά», λέει η οινολόγος Εριφύλη Παρπαρούση. Aν αυτή η ιστορία εξωστρέφειας αφορά μόνο ένα οινοποιείο, πολλαπλασιάστε την επί 600 οινοποιεία και 50 συνεταιρισμούς -τόσα υπάρχουν ανά την επικράτεια- και θα καταλάβετε γιατί, αν κάποιοι δικαιούνται να μιλούν για success story στα «άγονα» χρόνια της κρίσης, αυτοί είναι οι άνθρωποι του οινικού κλάδου.
H Σοφία Πέρπερα, διευθύντρια της εταιρείας Αll about Greek wine και υπεύθυνη για το πρόγραμμα προβολής στη Βόρεια Αμερική, δηλώνει πολύ ικανοποιημένη. «Αυτήν τη στιγμή δεν νοείται σοβαρός Αμερικανός οινοχόος που να μη γνωρίζει τα κρασιά μας και να μην περιλαμβάνει τουλάχιστον μία ετικέτα στη λίστα του. Η δημοσιότητα έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Μόνο στους πρώτους 7 μήνες της χρονιάς οι αναφορές στα social media σε ΗΠΑ και Καναδά άγγιξαν το 1 δισ., ενώ τα δημοσιεύματα δεν περιορίστηκαν στα οινικά ή γαστρονομικά έντυπα».

Μια πρόχειρη αποδελτίωση το επιβεβαιώνει. «Κατά μάλλον ειρωνικό τρόπο, μία από τις χειρότερες οικονομικές περιόδους για την Ελλάδα συμπίπτει με μία από τις πιο ακμαίες για τα κρασιά της», έγραψε το Forbes. «Βοηθήστε την ελληνική οικονομία... πίνοντας», προέτρεψε τους αναγνώστες του το Βloomberg. «Ωδή στα λευκά ελληνικά κρασιά» ήταν ο τίτλος εκτενούς αφιερώματος της Wall Street Journal, που εκθείαζε το Ασύρτικο, τη Μαλαγουζιά και το Μοσχοφίλερο. Στο ίδιο κλίμα, οι New York Times έπλεξαν το εγκώμιο του Ασύρτικου, συγκρίνοντας τη σαντορινιά ποικιλία με τα φημισμένα Sancerre και Chablis.

O Στέλλιος Μπουτάρης, επικεφαλής της εταιρείας Κυρ-Γιάννη, αν και άνθρωπος του Ξινόμαυρου, είναι ειλικρινής: «Το Ασύρτικο έχει πια... ξεφύγει· είναι must για τους ξένους», λέει. Το οινοποιείο του ήταν ανάμεσα στα 53 που έζησαν ημέρες δόξης λαμπρές τον Μάιο στη Νέα Υόρκη. Εκεί διοργανώθηκε μια υψηλού κύρους εκδήλωση για καταναλωτές με τίτλο Taste of Greece. Τα εισιτήρια -των 75 και των 125 δολαρίων- εξαντλήθηκαν εβδομάδες πριν και ουρές σχηματίστηκαν έξω από το City Winery. «Οι αγορές στις οποίες στοχεύσαμε με επενδύσεις και σωστό μάρκετινγκ -Βόρεια Αμερική, Αυστραλία, Κίνα- δείχνουν εντυπωσιακή ανταπόκριση. Και δεν είναι μόνο ότι έχουν αυξηθεί οι πωλήσεις εκεί. Είναι μεγάλη η ζήτηση και για πιο ακριβά κρασιά και αυτό καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι», τονίζει ο κ. Μπουτάρης.

Ναι, ήταν μια καλή χρονιά το 2015 για το ελληνικό κρασί. Και όχι μόνο στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. «Οπου κι αν ταξίδεψα φέτος, άκουγα συνεχώς θετικά σχόλια για τα κρασιά μας, ενώ φίλοι και συνάδελφοι στο εξωτερικό μού έκαναν παραγγελίες, και μάλιστα για ιδιαίτερες και ψαγμένες ετικέτες. Κάθε φέτος και καλύτερα!» λέει ο Θόδωρος Λέλεκας, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Οίνου και Αποσταγμάτων (FIJEV). Ας ελπίσουμε ότι κακοί  χειρισμοί και ατυχή μέτρα, όπως η επιβολή ΕΦΚ, δεν θα λαβώσουν έναν κλάδο που έχει προσφέρει τόσο πολλά όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στη διεθνή εικόνα της χώρας...